1e persoon meervoud
Onbegrijpelijk
door te kijken
elkander te zien
even knijp ik mijn ogen
dicht
om dat beeld
die herinnering
altijd bij me te hebben
voor een tijdloos moment keek ik
tot op de bodem van
je ziel
Onbegrijpelijk
ons
zo ver en toch tesamen
bijeengebracht door zeen
door te kijken
door te zien
voor een tijdloos moment voelde ik
je bij mij
van mij
Onbegrijpelijk
splinters , scherven
duizenden stukjes hemel
als fonkelende sterren
kapot gespat op
de harde realiteit
even knijp ik mijn ogen
dicht
voor een tijdloos moment
om ze dan weer te
openen
te kijken
te zien
of je me begrijpt
Ik wordt wakker
een steek van pijn
één van de scherven
die achtergebleven is ...
door te kijken
elkander te zien
even knijp ik mijn ogen
dicht
om dat beeld
die herinnering
altijd bij me te hebben
voor een tijdloos moment keek ik
tot op de bodem van
je ziel
Onbegrijpelijk
ons
zo ver en toch tesamen
bijeengebracht door zeen
door te kijken
door te zien
voor een tijdloos moment voelde ik
je bij mij
van mij
Onbegrijpelijk
splinters , scherven
duizenden stukjes hemel
als fonkelende sterren
kapot gespat op
de harde realiteit
even knijp ik mijn ogen
dicht
voor een tijdloos moment
om ze dan weer te
openen
te kijken
te zien
of je me begrijpt
Ik wordt wakker
een steek van pijn
één van de scherven
die achtergebleven is ...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: laura | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||