Het leven kan toch zo mooi zijn
we wentelen ons in onze rijkdom
gaan om de hoek een brood kopen
een eindje verder vinden we ons ready-made vlees
onze dorst lessen we door aan een knop te draaien
of met de allerbeste dranken
we zien het wereldnieuws en vormen direct
onze harde mening over goed en slecht
overstromingen, aardbevingen, genocide,...
ach wat kan het ons schelen, het gebeurt niet met ons
de ene moord na de andere
fictie en non-fictie
realiteit en surrealiteit
waar zijn we nog gevoelig voor?
er heerst angst
angst dat we vroeg of laat ons lot niet meer kunnen ontlopen
onze rijkdom en arrogantie vreet ons op
na een alweer harde antiglobaliseringsbetoging
keren we terug naar huis om wat TV te kijken
en we vergrijpen ons aan racisme
hoe graag we het ook allemaal ontkennen...
we zijn racist en dan bedoel ik niet enkel blank tegen zwart
maar ook zwart tegen blank
blank tegen blank
zwart tegen zwart
...
wat valt er nog aan te doen?
Het is hopeloos
terugkeren naar onze 'onder de kerktoren' mentaliteit?
internet, televisie, telefoon,... overboord gooien?
typische luxeproducten die er zijn om onze weelde
tentoon te spreiden
verbazing alom als er weer een vracht illegalen omkomt
illegalen zijn mensen
mensen die hun angst ontlopen en het gevaar ontvluchten
wat maken we ze het graag wijs dat we het hier helemaal niet zo goed hebben...