Spiegel
SPIEGEL
'Wit, rood en zwart,'
zegt het meer,
'is de zwaan:
Veren wit als sneeuw.
Snavel rood als bloed.
Knobbel zwart als agaath.'
'Wit, rood en zwart,'
zegt de spiegel,
'was 't gelaat:
Wangen wit als sneeuw.
Lippen rood als bloed.
Haren zwart als de daad.'
Graaf Borg
leeft alleen
in het hoog
noordelijk slot
dat oprijst over
't sparrenmeer.
Zelfs geen spiegel
laat hij toe:
geen mens
wil hij zien.
Tot de laatste
spiegel
verbrijzelde hij,
zegt men.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, oktober 20, 2014 21:28 |
| mooi | |
| Katja Bruning: | Woensdag, februari 13, 2013 09:43 |
| Dank je wel, Allysson! | |
| Allysson: | Dinsdag, februari 12, 2013 21:39 |
| mooi gedicht! xx | |
| Katja Bruning: | Woensdag, augustus 10, 2011 19:44 |
| Mooi samengevat, Hans. Een andere of aanvullende interpretatie is dat Graaf Borg na ''de daad'' niet meer naar zichzelf kon of wilde kijken. |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 09, 2011 19:49 |
| * geen zal zijn als zij, alleen wil ik blijven daar waar de zwanen zich in het zicht van de wind laten drijven. * hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Katja Bruning | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||