Niemand kan jou vervangen....
Verdriet en pijn gaat er door me heen,
als ik de letters lees op je graf steen.
En de bomen waaien met de wind mee,
als ik terug denk aan de tijd van ons twee.
Dan zie ik weer jou oude, vertrouwde glimlach,
die je met je mee droeg, tot aan je sterfdag.
Tranen branden achter mijn ogen,
zelfs na drie jaar kan ik het niet geloven.
Want dat jij bent moeten gaan,
heeft mijn hart laten stil staan.
Ik zit nog met zoveel pijnlijke vragen,
die ik voor altijd met me mee zal moeten dragen.
Ik wil het weten, misschien is het niet goed,
want ik weet dat ik die vragen los laten moet.
Maar je moet weten dat,
wij samen prachtige tijden hebben gehad.
Dat niemand jou ooit kan vervangen,
en ik naar jou terug blijf verlangen.