Margreet priemde met haar bejaarde ogen zo verbeten door de deurspion dat ze haast nieuwe kraaienpootjes voelde ontspruiten op haar gezicht. Met de nodige moeite ontdekte ze wie aan de andere kant van haar voordeur stond. Het ganglicht flikkerde storend, maar in de onregelmatige lichtflitsen kon ze toch duidelijk een zongebruinde man gadeslaan. Zijn stoppelbaard liep naadloos over op de lange donkere haren die nonchalant over zijn brede schouders waren gedrapeerd. Hij droeg een zwarte overall en wreef ongeduldig in zijn handen, alsof wachtend op een antwoord. Even spookte de mail van haar privédetective door haar hoofd: ‘..Spaans, 45 en 1.80 lang..’ Twee kenmerken kwamen misschien wel overeen, maar 45 jaar was deze kerel zeker nog niet.
“Wie is daar en wat moet je op dit late uur?” riep Margreet op schelle toon. Haar poging om onverwijld haar stem niet nerveus over te laten komen was vergeefs. Ze trilde al over haar hele lichaam. Het duurde even voor de man reageerde. Margreet kon niet helemaal plaatsen waar zijn tongval vandaan kwam, maar er klonk een zwaar accent uit zijn lage stem!
“Ik ben de loodgieter! U heeft lek in uw douche! Wilt u deur openmaken?”
Ze had even de neiging om achterom te kijken, maar bedacht zich. Ook al stond het hier blank zou ze hem niet zomaar binnenlaten. In plaats daarvan bleef ze door het gat naar buiten turen, met haar handen immer ferm tegen de houten voordeur gedrukt.
“Er is hier geen lek! En ook al was er hier eentje vind ik het vreemd dat u op dit late tijdstip aanbelt! Het is na twaalven!” Er zat nu meer venijn in haar stem en Margreet zag dat de man uit teleurstelling zijn brede schouders liet zakken.
“Het is noodgeval! Er is lek boven en onder uw kamer, dus ook hier!” zei de man aan de andere kant van de deur gefrustreerd in een vertrokken grimas. Hmm, zouden die jongens boven haar dan toch meer uitgespookt hebben dan alleen maar asociaal hard muziek draaien? Ze overwoog de mogelijkheid maar haar aandacht werd gelijk weer naar de houding van de man getrokken.
Als ware gedesillusioneerd, en zonder nog iets te zeggen, draaide hij zich om en slenterde via de trap naar beneden. ‘Oh gelukkig, hij gaat weg!’ was haar verademende gedachte. Eindelijk durfde ze haar trillende handen van de deur te halen. Nu pas had ze door dat ze heftig aan het zweten was en prees zich dan ook gelukkig dat er echt niks mis was met haar douche. Ze zou er zo dadelijk een hele lange nemen. Misschien zou ze zelfs het bad laten vollopen. Ja, dat was nog beter. Ze mijmerde even weg maar haar nieuwsgierigheid nam het al snel over. Als hij een loodgieter was dan komt hij toch met zo’n busje langs. Ze had hem niet eens gevraagd welk bedrijf hem gestuurd had. Ze liep door de keuken richting het balkon. Onderweg werd ze wederom onaangenaam verrast door de wierooklucht in de keuken die nog steeds in de rondte nevelde, en maar niet weg leek te gaan.
Ze deed de haakjes van haar balkondeur open, stapte naar buiten, liet haar longen vollopen met frisse lucht en wierp een blik over de reling naar beneden. Ja, daar stond een blauw busje. In allerijl slecht geparkeerd, halfschuin op de stoep en wel. Maar toch zonder een bedrijfsembleem erop geplakt. Het schoot haar opeens te binnen dat hij niet eens een kistje droeg in zijn handen. Had niet elke loodgieter een metalen kist volgestouwd met al zijn gereedschappen? Ze vond het allemaal maar een vreemde situatie en bespeurde bij haarzelf dat ze nog steeds op haar hoede was. Ze zou pas echt opgelucht zijn wanneer zij die enge man uit het complex zou zien weglopen en wegrijden.
Op dat moment hoorde ze een bekend geluid: ‘Klik!’ Het echode nog verontrustend na in haar gehoor. Een speld had de code van het slot van de voordeur ontrafeld. Ze draaide zich van schrik snel om, te snel, en haar lichaam sputterde gelijk uit alle macht tegen. Rillingen liepen over haar rug! Reumapijnscheuten klauwden diepe krassen in haar ledematen!
‘Hij is het! Hij is binnen!’ besefte ze en ze verstijfde van angst! ‘Wat moet ik doen? Wat moet ik doen?’
De man had al beide voeten in haar flat gezet en keek vluchtig om zich heen. Op het moment dat zij hem zag, zag hij haar ook. Ze schrokken allebei. Hij had niet verwacht dat ze buiten zou staan. Als ze nu zou schreeuwen zou de hele straat haar horen. Hij aarzelde geen moment en haalde met zijn linkerhand een zilveren dolk tevoorschijn uit de schede die vastgetaped zat aan zijn enkel. Met een felle zwiepende beweging wierp hij het kleine zwaard al tollend en zoevend richting het lichaam van Margreet!
Alles gebeurde voor haar in onwerkelijke slow motion! Vlak na het moment dat de vlijmscherpe punt haar hart doorboorde, leek het alsof ze als vertraagd ter aarde stortte! Heftig bevend van de verscheurende pijn in haar linkerborst voelde ze zich koud en warm tegelijk worden, angstig en gelaten! Een uitrekkende plas bloed strekte zich over de betonnen vloer van het balkon, alle kleine gaatjes en putjes roodvullend. In totale paniek moest ze aanhoren hoe de zware voetstappen van de man haar naderden. Voorover buigend over het gewonde lichaam van zijn slachtoffer trok hij de dolk achteloos uit haar lichaam alsof hij net met een botte speer een wilde vos had afgemaakt. Maar Margreet leefde nog, en keek de man wanhopig aan! Ze voelde haar lichaam rap leegvloeien van alle krachten die het bezat, maar ergens wist ze nog haar mond te beroeren en al schor fluisterend perste ze geluid uit haar lippen!
“Waar..waar is mijn zoon?”
“Waar jij ook heengaat!” zei de man onaangedaan en even koelbloedig sneed hij met de dolk haar keel door! Laatste restjes bloed gutsten uit haar lijf, tot na enkele seconden alleen haar vragende staar nog overbleef! De moordenaar rechtte zijn toch al kromme rug en een sadistische grijns ontsprong op zijn gezicht. Het was een oude vrouw maar hij was toch verbaasd dat het zo gemakkelijk was gegaan, het verrassingselement was dit keer niet nodig gebleken. Hij pakte geroutineerd een wit doekje uit zijn binnenzak om zijn dolk schoon te strijken, gleed daarna het glimmende wapen weer met dezelfde handigheid terug in de schede zoals hij hem eruit had gehaald, en greep vervolgens naar een elastiekbandje om zijn lange haardos om te toveren in een zwartglanzende paardenstaart...
*** Wordt vervolgd ***