wonden helen maar littekens
Steeds weer die spanningen
altijd op mijn kamer zitten
voor mijn eigen rust
zijn de gesproken woorden
van mijn eigen leiding
ik ben het spuugzat
altijd maar op mijn kamer
ik ook behoefte aan mensen
maar dat begrijpen ze niet
het voelt als een straf
dus straf ik mezelf ook nog eens
en pak het mesje
en snij in mijn knokkel
waarom vraag ik me steeds af
ik weet wonden helen
maat al die littekens
ja, iedereen weet het
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, augustus 15, 2011 12:04 |
| Juist daarom zit je op je kamer meis. Je doet het jezelf aan :( Liefs, switi lobi |
|
| zomerkind: | Maandag, augustus 15, 2011 11:28 |
| tja tineke meid daar kan je toch ook niets aan doen:) liefs eddie |
|
| windwhisper: | Maandag, augustus 15, 2011 09:26 |
| als iedereen het weet, waarom doe je het dan toch steeds weer? het helpt je immers nergens verder mee, als alleen maar dieper in de put |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||