hoerige graftak
Woorden en nog eens woorden
worden me toe geschreeuwd
hoer
graftak
kom dan hier
sla me
woorden en nog eens woorden
worden me toe geschreeuwd
tranen over mijn wangen
bang voor hem
ik, zo klein
en hij zo groot
het doet pijn
het geeft verdriet
een eigen medebewoner
gaat zo met me om
Reacties op dit gedicht
| arie: | Woensdag, augustus 17, 2011 19:57 |
| kruip nooit in elkaar Tineke.. als hij je zo aanspreekt, recht dan je rug en lach hem vierkant uit... Laat zien wie de sterkste is liefs, arie |
|
| Machomai: | Woensdag, augustus 17, 2011 13:13 |
| Negeren en nog eens negeren, hoe moeilijk ook, ik wens je veel sterkte. M |
|
| zomerkind: | Dinsdag, augustus 16, 2011 21:43 |
| doet de verpleging dan niets tineke?? liefs eddie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||