Het gif in onze kussen
Het laatste stuk wandel ik alleen,
Al is mijn hart te zwaar,
Ik laat je los, ik laat je gaan,
Je bent nu weer van haar.
Ik geef terug wat me nooit toebehoorde,
Draag de last van het verraad,
Hervind mijn verloren kracht,
In het verdriet waar ik door waad.
Want het moet breken om te helen,
Al stond je toch al aan haar zij,
Het gif in onze kussen,
Vermoordde ons allebei.
Reacties op dit gedicht
| OmdatAppel: | Vrijdag, september 09, 2011 01:38 |
| Mooi en herkenbaar | |
| David Matser: | Vrijdag, augustus 19, 2011 22:35 |
| Mooi beeld, rakend verwoord. Erg mooi. liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||