Het liefst
Ik zag hoe je keek,
Toen ons beider harten braken,
Heb je in liefde mogen troosten,
Een eeuwige herinnering mogen maken.
Die net zo dierbaar,
Als verwoestend is,
Door wat ik nooit had,
En nog altijd mis.
Berust ik in het onvermijdelijke,
Het heeft zo moeten zijn,
Want wat je het liefst is,
Doet je ook het meeste pijn.
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Vrijdag, augustus 19, 2011 22:34 |
| Herkenbaar gevoel, prachtig verwoord. | |
| ILse Bruintjes: | Vrijdag, augustus 19, 2011 11:04 |
| mooi met tranen in mijn ogen gelezen i`am ontroerend xx | |
| -MoonFlower-: | Vrijdag, augustus 19, 2011 01:30 |
| Klopt, helemaal waar. Mooi! Groetjes, -MoonFlower- | |
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||