kon ik je nog maar een keer
je wang strelen
de droogte van je lippen
bevochtigen

met een doekje
mij aangereikt door
een mens dat ik nu haat

maar het is niet eerlijk
die haat behoort
haar niet toe

het is niet haar schuld
dat je ziek bent
het is niet haar moeder

die hier ligt
te sterven
en pijn te verdragen
als was het een

tonnetje water
dat je altijd droeg
naar de wasmachine
van vroeger
maar nu is het later
ik ga je nu al missen mam

en probeer nog een kus
van je wang te stelen
maar je hoofd draait de

andere kant uit
je wilt geen afscheid
dat je einde

al een einde is
je wilt me sparen
maar snap verdomme dan
dat ik je nu na al die jaren

zonder die ene kus
nog steeds mis