Ik hoopte op drie dagen,
Een waardig afscheid te beleven,
Zo typerend voor ons samen,
Want zelfs dat kon jij niet geven.
Had die dagen ineens nodig,
Om jezelf te kunnen snappen,
Liet je mij nog maar eens staan,
Met mijn gewonde hart op knappen.
Maar ik had al moeten stoppen,
Op ’t punt waar ik jou vergaf;
Je bleef nooit lang genoeg,
Zelfs mijn afscheid brak je af.
David Matser: | Donderdag, augustus 25, 2011 00:12 |
Je hebt een onzegbaar diep gevoel prachtig verwoord. Met tranen in m''n ogen gelezen. Zo herkenbaar.... liefs, |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 augustus 2011 | ||
Thema's: |