Wijs me dat plekje
‘Je moet je verdriet een plekje geven’,
Vertellen de mensen om me heen,
Ik zou harder moeten worden,
Maar ik ben toch niet van steen.
Ik had niet van hem mogen houden,
Want hij was niet goed voor mij,
Hij is je tranen niet eens waard,
En heeft haar al aan zijn zij.
Ook werd me steeds verteld,
Dat ik er niet op in moest gaan,
Als jullie het allemaal zo goed weten;
Wijs me dat plekje dan eens aan.
Reacties op dit gedicht
| leeuwtje1951: | Donderdag, augustus 25, 2011 12:04 |
| je hebt van deze liefde geproeft en je weet dat hij niet goed voor je was .. hopelijk heb jij hier nu van geleerd .. het is soms zo lekker op verkeerde mannen te vallen .. terwijl je donders goed weet dat hij niet goed voor je is .. je weet het zelf het beste .. het plekje dat moet jezelf ontdekken dat is voor iedereen anders .. je kan het ook van de daken gillen .. groetje | |
| David Matser: | Donderdag, augustus 25, 2011 10:41 |
| Tja, weet je.. het zijn goed bedoelde woorden, maar uiteindelijk voel jij wat je voelt en niemand anders. Maar ik weet wel zo''n plekje, ergens in Zweden. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||