verveling
waar honden ’s nachts huilend maan jagen
op leeg geoogste velden als meute samen
voor er een vorst in het gemaaid gras ligt
vlechten zich dode ranken tussen struiken
richting het bos schuilt de jeugd in hutten
vrijen zij droog onder houten daken
klieven gestolen balken als brandhout
voor vuur onder aardappelen kool en spek
horen zij ’t hongerige grommen en janken
richten buksen op dozen en op het plein
hangen zij rond en praten drinken
vertellen over hun laatste kroeggevecht.
sunset 26-08-2011
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||