geen traan meer over,
geen glimlach meer te zien,
heb ik dan na al die jaren geen gevoelens meer misschien?

een masker over m'n gezicht,
blanco als papier,
ja alleen die glimlach,
die staat er voor de sier,

als ik wat ga voelen,
wat zal het dan zijn,
blije en goede herinneringen,
of verdomd veel pijn?

alles zit achter het masker,
goed verborgen voor jou,
zodat ik door kan met leven,
en jou er niet mee belasten zou,

hoe moet ik jou uitleggen,
hoe het voelt om iemand zo erg te missen,
dat je zelf wel dood wilt,
jij kunt naar dat gevoel alleen maar gissen,

dus laat me maar alleen,
nee let maar niet op mij,
laat mij hier maar liggen,
want ik was er alleen bij...