En hier zit ik dan
Een brok in mijn keel
Niets vreemds is gebeurd
Maar toch word alles mij eventjes te veel
Tranen branden in mijn ogen
Als ik naar de foto's kijk
De foto's waar ik gelukkig was
Maar nu ben ik alles kwijt
Nooit had ik gedacht
Te treuren om het verleden
Omdat ik in die tijd zo uitgekeken heb
Juist uitgekeken heb naar het heden
Geen glimlach meer voor mij
Maar tranen over mijn wangen
Wat heb ik van mijn leven gemaakt
Dat ik zo naar het verleden zou verlangen
Waarom ik is de vraag die ik vaak stel
Waarom is dit mij overkomen
Waarom kan ik niet lachend door het leven gaan
Maar ben ik degene die er alleen over kan dromen
En ik ben zo hard aan het proberen
Ik doe zo hard mijn best
Om mijn leven zo te leiden
Zo te leiden als de rest
Maar lachen kan ik niet meer
Geen glimlach is echt
Maar de tranen die willen stromen
Is steeds een constant gevecht
Zomaar ineens komen ze opzetten
Ik voel me hulpeloos
Ze maken me zo verdrietig
Ze maken me zo boos
En maandag mag ik terug
Naar de plek waar ze me gaan helpen
De plek waar ze me terug proberen te vinden
Waar ze mijn problemen willen gaan verhelpen
Een kliniek is mijn thuis
Want ik kan het niet meer alleen
Draag de wereld op mijn schouders
Loop met de problemen van iedereen
En nu is het tijd om te kiezen
Om te kiezen voor mij
Om weer te leren lachen
Vrolijk, oprecht en blij
Ik wil niet terug naar de kliniek
Ik wil het allemaal zelf doen
Want toegeven dat ik het zelf niet kan
Is mijn veilige masker afdoen
Maar mijn spullen zijn gepakt
Het weekend is voorbij
Het zal vechten worden
Maar ooit zal ik lachen oprecht en blij