zomaar wat ongerijmdheid
voeten in ’t marcheren
dronken en naakt bijna
over een stil avondpad
wat stemmen horen
het meisje in de nacht
bij zonneondergang
onder de draden stroom
in tegenlicht verloren
zingt een gezang
in verzen van mijn lied
- jij mag het lelijk vinden
dit ruwe van een zee
waar ongemakkelijk heimwee
’s avonds naar oevers drijft -
de horizon glimt snaren
van harpen in een koor
om middernacht val 'k in
en stort mijn hart
in 't klagen van de wind
terug als eeuwig zingen
waarin ik jou weer vind.
sunset 28-08-2011
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, augustus 28, 2011 22:40 |
Te veel foutjes dus *glimlacht'' - herplaatst (met de reacties) trucker klaas Sunday, August 28, 2011 21:05 ondanks dat ongerijmdheid met een lange ij geschreven wordt , is het een sfeervol schrijven groet ,klaas Janny Scheybeler de Jonge Sunday, August 28, 2011 14:32 heel mooi marscheren moet zeker marcheren zijn? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||