storm scheurt de schrift van regen
                                        de bladeren van de bomen schreeuwen
                                        vanuit het midden van het bos

                                        geluiden die woorden zijn echoën ingetogen
                                        in mijn open mijn mond schuift hout zich
                                        achter voorzichtige ogen weer samen

                                        tonen wortelen zich als skeletten
                                        en vallen takken op het gras; hun geluid
                                        laat blikken neerslaan die mij oprapen

                                        uit beschreven plassen  en als ik kijk
                                        blijkt mijn gezicht erin te zwemmen
                                        onder verdronken woorden

                                        die  enkel in de stem nog gelijken.


                                        sunset 29-08-2011