voetstappen over het bospad
en ik kijk achter mij
niemand te zien
alleen de sporen in het zand
die van mij zijn
misschien

krakende takken hier in het bos
heel voorzichtig loop ik op
het prachtige groene sterrenmos
ik hoor ineens iets en stop

kijk om mij heen en zie
de kale bomen zwiepen door de zachte wind
ik hoor hun gefluister
en voel mij als een klein kind
alleen ik ben niet bang

want als ik goed luister
is het oude bos niet eng
het staat hier al zo lang

ik loop weer verder en hoor de
bladeren onder mijn voeten kraken
de droogte gaat voorbij
het vocht komt al wat nader
tot de grond en zo langs mij

ik voel de druppels op mijn haar
zij glijden naar beneden
zo langs mijn gezicht
als trappen zonder treden
ik houd mijn ogen dicht

de regen is zo nodig
in dit grote bos
de bomen vragen water
en geeft wat aan het mos
de bladeren worden gladder
ik glijd zo met hen mee
het oude bos uit
ik ben nat en moe
maar geestelijk
zo
tevree.

Leny Jansen van het Laar Kruis
a.k.a.Klapoos