alles kwijt
Ik kan er niet meer tegen
alles wordt van me afgenomen
de èèn komt naar de ander
mijn mobiel in beheer
niet meer welkom op de groep
niet van het terrein af
alles is mijn ontnomen
alleen therapie als afleiding
en de rest van de tijd
ja, zit ik eenzaam op mijn kamer
huilen van terleurstelling
wanhoop en pijn
waarom doen ze me dit aan
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, september 01, 2011 14:50 |
| kan me voorstellen dat je je eenzaam voelt hoor | |
| windwhisper: | Donderdag, september 01, 2011 13:33 |
| tja Tineke, ik denk eerlijk gezegd, dat je het voor een deel aan jezelf te wijten hebt, als je je aanpast aan de groep en je niet tegenwerkt, dan word je vast en zeker meer geacceptyeerd, met zelfmedelijden en mokken ben je verder van huis grt Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2011 | ||
| Thema's: | ||