het leven stopte even
in vele ogen welden tranen
hier en daar een hikkende snik
de kleinste op moeders schoot
snikte zich in slaap
niemand kende de oorzaak
hun poesje was verdwenen
vader en de grootsten zochten buiten
men hoorde hen tot binnen roepen
klagende stemmen, steeds verder weg
hoever kon een poesje lopen
ze was nog klein, maar ondernemend
alles was het besnuffelen waard
misschien was ze niet ver
niemand bracht het goede nieuws
de maan dreef hen naar binnen
onder de sterren konden ze niet zoeken
hoe dan ook moesten ze naar bed
eerst het zoekvuil wegwassen
de warme pyjama lag al klaar
en kijk de broek liep weg
en wie kwam er uit…..
ela