Een zuidwester storm teistert de kust,
niet beter wetende dan willen winnen van het land breken de golven bulderend op het strand.

uren, of zelfs dagen, zou deze storm kunnen razen aleer te luwen in een gedweeë rust.
Golven van de zilte zee rollen zachtjes op het strand, als ware het de beste vriend van het land
De zee, het land , onderling begrip of toch misschien,………….. onbewust.

Zandschurende wind, striemende regen, een brandende zon, alles zolang het duurt…….
De zee en het strand, voorhoede van het land, beiden met wederzijds respect.

In een tijd dat alles veranderd, blijft dit patroon hetzelfde, bijna perfect.
In een tijd dat alles veranderd, gaat ouder worden nog steeds vanzelf.
Met tegenslag maar ook met pracht, de pracht van het leven zoals het gaat.
Het leven dat een ieder ook weer verlaat.

Nu jouw tijd is gekomen om te gaan, dwalen mijn gedachten naar de kust.
De storm die teistert, de golven die beuken van een schraal zonnetje tot een stralende zon en intense rust.

Ik geef toe, jij maakte ons bewust.

We zullen je missen