yn de nachtbline dei


de kopkes nei omheech
út it donkerst fan de sleat
middenmank de griene brij
stegere wyt de kikkertsblom

yn de spegel oan de loft
de hynderbline nacht
it tsjuster fan de dei
mei inkeld springstjerren

wylst de wrâld fan it ljocht
útbrekt yn tûzen kleuren
is de himel swart-wyt en
lokket neat de dea

- libben lûkt ljocht nei him ta –
dy’t troch it ljocht fûn binne
wurde heuge troch de stjerren
as kikkerts dy’t ea bestienen


in de nachtblinde dag


de kopjes naar omhoog
uit het donkerst van de sloot
middenin de groene brij
steigert wit de ranonkel

in de spiegel van de lucht
de paardenblinde nacht
het duister van de dag
met enkel springsterren

terwijl de wereld van het licht
uitbreekt in duizend kleuren
is de hemel zwart-wit en
lokt niets de dood

het licht heeft ons gevonden
- het trekt het leven naar zich toe -
de sterren herinneren zich ons
de kikkers die eens bestonden