Gelukkig is er licht
Gelukkig is er licht
toen de vlaggetjes hun wapper verloren
en de ballonnetjes te oud werden
verloor ook de nacht zijn diepte
en brak het licht van de sterren
alles werd onzichtbaar
geen oog vangt enige schijn
de wandelaar raakt de muren
kelders zijn gelijk aan etages
iedereen werd als alle anderen
groot en klein dezelfde maat
er was zelfs geen blinde haat
men hield mekaar aan de hand
geluiden gingen fluisterend
geen woord te hoog
geen klop nog te hard
wat men niet ziet is onbelangrijk
het mooie leven is verborgen
de weelde van wat harten drijft
is samen ingeslapen
geef een sprankje zon en leef
ela
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, september 11, 2011 10:37 |
| zeer kostbaar het licht het is in zekere zin ook het leven zonder licht is er geen leven meer prachtig verwoord | |
| zomerkind: | Zondag, september 11, 2011 09:09 |
| en toen was er licht in de duisternis:) gr eddie |
|
| windwhisper: | Zondag, september 11, 2011 06:47 |
| waaar zouden we zijn ...zonder licht warme groet Cobie goede morgen Edgard |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, september 11, 2011 02:52 |
| Zo simpel kan het zijn. het licht. Beste groetje, Jacky |
|
| switi lobi: | Zondag, september 11, 2011 00:54 |
| Gelukkig is er licht... altijd. Heel erg mooi geschreven ela. Groet, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2011 | ||
| Thema's: | ||