eerste Noorse sneeuw
wanneer witgrijs geloverd
jij me herfstig in jouw fjorden neemt
nog zomert in mijn sappen
dan is een winter niet meer ver
net als de sneeuw
die jouw toppen kleurt
smarten wij reeds
verbannen hem naar avond
- mijn vroege en jouw late middag -
waar hij zijn schaduw werpt
in de nog altijd lichte stonden
zoals herfst bladeren verliest.
sunset 12-09-2011
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 september 2011 | ||
| Thema's: | ||