Hun woorden tegen die van mij..

Hun woorden tegen die van mij
Van begin af aan een verloren strijd
Angstig,verdrietig en niet meer vrij
Er starten een nieuwe tijd

Tijd vol afschuw en haat
Naar de persoon die ik was
Naar mensen op straat
Naar de mensen uit mijn klas

Hun woorden tegen die van mij
Waren niet te overwinnen
Al die woorden maakten hen blij
Ze maakte mij kapot van binnen

Tijd vol afschuw en haat
Brandende ogen, hart vol verdriet
Als ik over mijn vader praat
Niemand die dat ziet

Geschreven door

**Kirsten**

Reacties op dit gedicht

Kirsten vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Allysson:	Zaterdag, augustus 11, 2012 20:58
sterkte! ik denk aan je

:	Zondag, december 18, 2011 23:56
Kirsten, een naamgenoot van mijn dochter. Een dochter die mij verstoot. Een dochter die wordt gebruikt om mij te treffen. Een dochter die net als jij graag schreef, een dochter die niet bleef. Misschien dat ik mij vergis, Kirsten, ben jij de dochter die ik mis. Ik kan je niet vergeten, ik smeek je, laat mij iets weten. Een verscheurde vader. Martin

lothori:	Maandag, december 05, 2011 21:47
ik zie dat het echt zwaar voor je is om met dit geheim rond te lopen, misschien ken je iemand met wie je het durft te delen. ik geef je bij deze ook een virituele knuffel (^_-)

entropy:	Dinsdag, september 13, 2011 21:47
Lieve schat wat een verdriet! :( Ik wou dat ik je kon helpen...

David Matser:	Dinsdag, september 13, 2011 19:45
Even geen woorden voor een reactie, dus ik laat het even bij een virtuele knuffel.

Over dit gedicht

Auteur: Kirsten
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 13 september 2011
Thema's: [Mishandeling] [Eenzaamheid] [Pesten]