Noorwegen, zomaar ergens
de wind verstrikt zich
in de majestueuze stilte;
een afgescheurd spiraal
van grijsblauw licht
hijst zich omhoog;
het dak, donker gesteente
in ’t hoge van een blik
naar boven als een schacht
en dan…
wat wuivend gras
zo zacht als is het troost.
sunset 14-09-2011
* voor foto's---> http://sunsummer.hyves.nl/
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2011 | ||
| Thema's: | ||