Slaapliedje.
terwijl ze zonnebloempitjes openbrak, in m’n mond propte
de lakens van ons af schopte en me een kus gaf
‘op een dag stop ik hiermee’ maar dagen komen
en gaan totdat we niet meer op kunnen staan van ellende
bij elkaar in bed kruipen, met drank en sigaretten en alles
wat god ons verboden had misschien, als hij nog leefde
vergeten we even dat we niet samen horen te zijn
en laten de slaap gewoon lekker z'n gang gaan.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Imogen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2011 | ||
| Thema's: | ||