Ik kan het even niet meer aan
Mijn lach vertrokken van mijn gezicht
Van binnen is iets gebroken
Het enige wat er over is, is woede
Leegte en onbegrip.
Het spijt me als ik jou er mee kwets.
Zo is het niet bedoeld
Maar snap je het dan niet?
Hoe weet ik dat jij niet zo bent
Hoe weet ik dat jij mij geen pijn zal doen
Bewijs me dat het niet zo is
Geef me wat tijd
Tijd om de muur om mijn hart af te breken
Zodat ik die lach weer terug kan toveren
Zodat mijn ogen weer kunnen stralen
En dan op een dag zal ik je toelaten
En je toevertrouwen dat ik van je hou.