herfst
nergens ontwaar ik horizon
in het gelijken van dagen
anders dan een contingent
van vierentwintig afgewogen
woorden als bladleggers
in dit vliedende leven en
het ontbreken van sluizen
die het vlakke verheffen
met mijn handrug veeg ik
duinen weg en zomer toe
naar dit begin van een herfst
waar nevelen zich leggen
voor een zuiver licht
mild en eenzaam in
het ontwaken van de dag.
sunset 20-09-2011
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2011 | ||
| Thema's: | ||