maansikkel
het ruisen van de bladren
onder de sikkel van de maan
wordt overstemd door krekels
zoekend naar hun verre lief
op de fluistring van de wind
drijven mijn gedachten terug
na vroegre jaren, snel verwaaid
toen ik met haar 't maanlicht zag
je was zo teer mijn bloesem
zoals de lentetwijg ontloken
je adem zoet als de amandel
steelse vingers in mijn haar
jouw dromen in mijn oor gefluisterd
achter de waaier in je kleine hand
op zo'n manier dat zelfs de nachtegaal,
voor even verwonderd, haar lied inhield
sjirpende krekel heeft een lief gevonden
kreet van geluk verstoort mijn mijmering
bloesem, waarom werd je mij ontnomen
door de sikkel die al het leven maait
Reacties op dit gedicht
| Talitha: | Maandag, mei 13, 2002 13:19 |
| heerlijk! | |
| Thecool: | Woensdag, mei 08, 2002 20:56 |
| jeetje me kreetje verwondering alom |
|
| waterval: | Woensdag, mei 08, 2002 19:33 |
| héél erg mooi..... | |
| free: | Woensdag, mei 08, 2002 18:10 |
| .........mooi john liefs free ~(O)~ |
|
| blommeke: | Woensdag, mei 08, 2002 16:00 |
| sfeervol, teder, mooi. |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, mei 08, 2002 15:01 |
| prachtig gedicht John.. | |
| Susanne X: | Woensdag, mei 08, 2002 14:57 |
| Het meest dierbare kan je zo ineens ontnomen worden... Mooi gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: John.M.Lammers | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||