Verouderen.
we vertellen elkaar
oninteressante verhalen
baden ons een weg tussen de eendjes
in de vijver, madeliefjes op je lippen
en gras in m’n haar
kijken we naar wolken die eigenlijk
helemaal nergens op lijken
hoe komen mensen er toch op?
verstop ik je in mn oksel
(niet erg romantisch maar wel fijn)
en we blijven gewoon
zoals we altijd al geweest zijn
niks meer niks minder
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Vrijdag, september 23, 2011 00:27 |
| Zolang je deodorant gebruikt, vind ik het prima :) | |
| Oorlam: | Donderdag, september 22, 2011 13:52 |
| :) |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, september 22, 2011 13:40 |
| wolken die nergens op lijken? ff goed kijken en je ziet er van alles in met of zonder vriend(in) succes! |
|
| spring-in-het-veld: | Donderdag, september 22, 2011 13:23 |
| volgende keer ontbossen aub hatsjieieieieie!! zie je nou wat er gebeurt? hihi |
|
| mucho: | Donderdag, september 22, 2011 13:20 |
| goh, dat je zo kan krimpen in bad ja, doe je arm maar weer omhoog ik krijg bijna geen lucht! |
|
| Godvader: | Donderdag, september 22, 2011 02:37 |
| ''baden ons een weg door de eendjes''..fantastisch! Het was weer interessant je te lezen...alles goed btw:) gr. Y |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, september 22, 2011 01:12 |
| relativeren is oke maar dromen niet minder |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Imogen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2011 | ||
| Thema's: | ||