Mist
langzaam schuiven mistbanken het land op
het zicht word bij elke knipoog minder
dromen komen dichterbij
en ik ontwaak weer
alsof het leven in vaagheid beter is
voor mij is dat wel het geval
want ik zie nog zo weinig
misschien dat ik je dan daarom minder mis
laat mij maar in het duister zitten
waar de mist zichzelf heeft gevonden
en de kou mij laat voelen dat ik leef
dat ik ondanks het eeuwige dromen
toch weet dat mijn ogen geopend zijn
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2011 | ||
| Thema's: | ||