elke avond (oud gedicht) maar zo ga
Huilend lig ik in me bed.
Zachtjes zeg ik hardop een gebed.
Alles om me heen word me te veel .
Heb tranen en een brok in me keel.
Zweet in me handen en op me voorhoofd.
Voel langzaam weer die pijn die niet meer verdoofd.
Een pijnlijke steek van verdriet raast door mijn lichaam.
Voel me klote, eenzaam en onaangenaam.
Word duizelig en zie alles draaien.
Niets kan mijn wereld nog opfraaien.
Een zwart gat is waar ik in leef.
Ik wil eruit want dat is waar ik naar streef.
Maar weet niet of het me ooit lukt.
Want tot nu toe is het alleen nog maar mislukt.
Elke avond gaat het precies zoals ik net omschreef.
Dus begrijp je dat ik me afvraag,
waarom ik leef?
Zachtjes zeg ik hardop een gebed.
Alles om me heen word me te veel .
Heb tranen en een brok in me keel.
Zweet in me handen en op me voorhoofd.
Voel langzaam weer die pijn die niet meer verdoofd.
Een pijnlijke steek van verdriet raast door mijn lichaam.
Voel me klote, eenzaam en onaangenaam.
Word duizelig en zie alles draaien.
Niets kan mijn wereld nog opfraaien.
Een zwart gat is waar ik in leef.
Ik wil eruit want dat is waar ik naar streef.
Maar weet niet of het me ooit lukt.
Want tot nu toe is het alleen nog maar mislukt.
Elke avond gaat het precies zoals ik net omschreef.
Dus begrijp je dat ik me afvraag,
waarom ik leef?
Reacties op dit gedicht
| Dolfijntje55: | Zondag, september 25, 2011 00:21 |
| Sterkte... al weet ik hoe je je voelt! Je bent niet alleen!!! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, september 24, 2011 16:15 |
| hoop toch echt dat het nu wat beter is!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2011 | ||
| Thema's: | ||