handen
De put is diep waar ik in zit,
weet niet hoe ik eruit moet komen.
Het trekt me steeds verder weg,
weg van deze wereld,
waarom ben ik zo.
Helpende handen reiken me
kan ik ze nog pakken?
Kom maar meisje
geef ons je hand
wij zullen je helpen
dan zal je leren dat het leven echt
nog wat waard is.
Ik ben bang
pak toch die handen
als de laatste redding
en hoop dat met hun hulp
ik weer een normaal leven
kan leiden zonder angsten.
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2011 | ||
| Thema's: | ||