Het monument van jou



Gedachten vlieden uit mijn ziel
het voetstuk waar jij hebt gestaan
Het aanblik waar mijn oog op viel
kan in mijn hart nooit echt vergaan


Waar ik ook ben jij staat nog pal
voor mij zichtbaar als altijd
Omdat ik jou nooit vergeten zal
hoewel de dood ons scheidt


Nog galmen woorden in mijn hoofd
als een heldere echo van jouw stem
Waar ik door vragen blijf verdoofd
klink jij nog steeds adrem


Op jouw schouders droeg jij fier
de wereld die de mijne was
Het wrede lot liet mij nog hier
naar jou opkijkend in het gras



(TD october 2011 ; herinnering)