Wijsgeersage van weleer(drieluik)
Op de veranda van mijn dromen tuur ik
ziend de boekettenregen
uit ’t oude Griekse amfitheater
Waar slechts een enkele buiging
al een publiek deed kweken
en rondwaaiende donsbedden
de slaap niet konden vatten
Daar werden herinneringen
steevast opgevoerd
en hoe ik wens me daar
wezenlijk te zijn...
Waar het flinterdunne gewaad der kuisheid
al haar scherpe beloftes verbrak
in even zovele puntgave mozaïeken
En een duizelingwekkend snel
ontsprongen rozenveld
geen bacchanalen kon verbloemen,
net niet de bergtop van Olympus polijstte
De orgie morste juist, al ‘t wijngeklieder
over de gesloten liefdesbloemen
spuiend alcoholisch rood
opdat ze openhartig verwelkten...
Ook orchideeën al wiegend geplukt,
slechts door veredelde handen
Oude gewoontes hernieuwd
langs overwonnen volkeren
Een Romeinse veldheer begroet
met oudheid in de klassieke muziek
De veelgebroken en weer gegipste
villahoge rieten bosmanden
waarin de sinaasappelbomen
hun drijfnatte duikelende vruchten
op de tijdsgrens van herfstige lente
zachtjes verend in lieten landen...
En ik verhap me,
spuit ‘t citrusfruit over mijn kaken
zo mijn glooiende levensweg kapseist
mijn oeuvre laat vollopen met drankgelag
en mijmerzondes herintreden,
de giftige oesterzwam
laat nagloeien
in mijn onderbuik
daar samen met mijn kriebels
tot zoete doezeligheid doet kneden...
ziend de boekettenregen
uit ’t oude Griekse amfitheater
Waar slechts een enkele buiging
al een publiek deed kweken
en rondwaaiende donsbedden
de slaap niet konden vatten
Daar werden herinneringen
steevast opgevoerd
en hoe ik wens me daar
wezenlijk te zijn...
Waar het flinterdunne gewaad der kuisheid
al haar scherpe beloftes verbrak
in even zovele puntgave mozaïeken
En een duizelingwekkend snel
ontsprongen rozenveld
geen bacchanalen kon verbloemen,
net niet de bergtop van Olympus polijstte
De orgie morste juist, al ‘t wijngeklieder
over de gesloten liefdesbloemen
spuiend alcoholisch rood
opdat ze openhartig verwelkten...
Ook orchideeën al wiegend geplukt,
slechts door veredelde handen
Oude gewoontes hernieuwd
langs overwonnen volkeren
Een Romeinse veldheer begroet
met oudheid in de klassieke muziek
De veelgebroken en weer gegipste
villahoge rieten bosmanden
waarin de sinaasappelbomen
hun drijfnatte duikelende vruchten
op de tijdsgrens van herfstige lente
zachtjes verend in lieten landen...
En ik verhap me,
spuit ‘t citrusfruit over mijn kaken
zo mijn glooiende levensweg kapseist
mijn oeuvre laat vollopen met drankgelag
en mijmerzondes herintreden,
de giftige oesterzwam
laat nagloeien
in mijn onderbuik
daar samen met mijn kriebels
tot zoete doezeligheid doet kneden...
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, oktober 10, 2011 03:12 |
| Deze (decadente) dingen gebeuren nog dagelijks, maar zonder dat ze mystiek worden genoemd! Komt een beetje dwepend (met de Griekse historie) over, Youri! mar leuk gebracht! Groetje, Jacky Jacky |
|
| Fairouz: | Zondag, oktober 09, 2011 15:53 |
| heb me er echt doorgeworsteld Yourie...ik vind dat je altijd zulke mooie woorden gebruikt. Ik kan weinig reageren zo je zult begrijpen maar ik lees je hoor...zonnige ( smile ) groet, Fairouz |
|
| M-Rose: | Zondag, oktober 09, 2011 13:29 |
| ik vind je oeuvre laten vollopen met drank en gelach de mooiste zin in die kunstgeschiedenis |
|
| windwhisper: | Zondag, oktober 09, 2011 10:32 |
| ik heb het eerst nogmaals gelezen, vind de wiegend geplukte orchideeen het mooiste warme groet en goede morgen Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Godvader | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||