spiegel
Als ik in de spiegel kijk,
dan wil ik hem kapot slaan.
Ik wil het beeld loslaten,
de persoon erin laten gaan.
Ze staren zich blind op die lach,
terwijl ik van binnen dood ga.
Hoe ik toch alles fake elke dag,
en eigenlijk op ontploffen sta.
Ik heb zo hekel aan mezelf,
en die pijn die ik van binnen voel.
De woede, de littekens de eenzaamheid,
maar niemand beprijpt wat ik voel.
dan wil ik hem kapot slaan.
Ik wil het beeld loslaten,
de persoon erin laten gaan.
Ze staren zich blind op die lach,
terwijl ik van binnen dood ga.
Hoe ik toch alles fake elke dag,
en eigenlijk op ontploffen sta.
Ik heb zo hekel aan mezelf,
en die pijn die ik van binnen voel.
De woede, de littekens de eenzaamheid,
maar niemand beprijpt wat ik voel.
Reacties op dit gedicht
| entropy: | Dinsdag, oktober 11, 2011 22:26 |
| Ik heb ook een beetje het idee naar aanleiding van je stijl dat je vlucht in de rol als slachtoffer Zoveel pijn heb je nu al (want je bent nog jong denk ik) Sterkte tulpje |
|
| Vannekes : | Dinsdag, oktober 11, 2011 21:24 |
| Neem iemand in vertrouwen toen je ware aard het zal helpen .. Mooi geschreven . | |
| arie: | Dinsdag, oktober 11, 2011 19:34 |
| Wat je is overkomen zoekt zich een uitweg... Geef dat de ruimte Tineke... Pas dan kun jij je spiegelbeeld aanvaarden vanuit echte liefde.. sterkte en liefs, arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||