Waterval
Waterval
Ik proef het zilver op mijn huid
Op mijn wang waar het valt op goud zand
Hoor het geluid van de zwarte waterval
Waarover jouw snik niet te horen is
De rode velden onder geel lucht
Steken te hard af bij het grijs
Van jouw handen die nooit
Hadden gedacht zover te komen
Wij dachten niets meer
In het licht van onze ziel
En het donker van de zilveren nacht
Die wij nooit meer zouden beleven
Verlaten verlaten wij het veld
Houden elkaar niet vast
De kleur van ons gelaat
Zal nooit meer hetzelfde zijn
Ik proef het zilver op mijn huid
Op mijn wang waar het valt op goud zand
Hoor het geluid van de zwarte waterval
Waarover jouw snik niet te horen is
De rode velden onder geel lucht
Steken te hard af bij het grijs
Van jouw handen die nooit
Hadden gedacht zover te komen
Wij dachten niets meer
In het licht van onze ziel
En het donker van de zilveren nacht
Die wij nooit meer zouden beleven
Verlaten verlaten wij het veld
Houden elkaar niet vast
De kleur van ons gelaat
Zal nooit meer hetzelfde zijn
Reacties op dit gedicht
| Miracle: | Donderdag, mei 09, 2002 18:23 |
| Heej Joyce wat een prachtig gedicht! Echt heel erg mooi! Liefs, Miracle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joyce | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||