Vernietigingskracht
“Vernietigingskracht...”
Alles verdwijnt
De zomer stokt in wolken
Niemand kent nog verdraagzaamheid
De mensheid vlokt in volken
Alles vergrijst
De aarde verliest zijn kleuren
Slachting riekt naar smakeloosheid
en smoort verfrissende geuren
Alles slijt
Maar oorlog vindt geen einde
Door geloof, ras, volk en vaderland
verliest moeder aarde haar verfijnde
Alles schrijnt
De tegenstand wordt feller
Onverschillig zoekt men naar vernietigingskracht
en sterft uiteindelijk sneller...
Reacties op dit gedicht
| Natasza W.: | Donderdag, mei 09, 2002 20:55 |
| knap gedicht... en wees gerust, ooit komt de vijfde(?) ijstijd en sterft het mensenras... |
|
| kitte: | Donderdag, mei 09, 2002 13:42 |
| je schrijft echt prachtig, doe zo verder liefs kitte |
|
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, mei 09, 2002 01:41 |
| perfect Bas! | |
| Jo Aelmans: | Donderdag, mei 09, 2002 00:50 |
| Mooi, Basje... Maar als men de oorlog in zichzelf beslecht heeft, ziet de wereld er toch wel wat kleuriger uit, ondanks...... ;-)) Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Basje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||