Zo nu en dan zeg ik niets
Maar pieker ik veel
Zonder dat iemand het ziet
Dan staar ik in de verte
En maken de gedachtes me stil
Het is niet dat ik het niet wil
Maar dan lukt het me gewoon niet
Ik pieker eerst voordat ik jou iets vertel
En wat ik je echt wil zeggen, dat komt nog wel
En wat ik je wil zeggen, ik weet het zelf niet eens
Woorden zijn niet genoeg bij wat ik je wil zeggen
Dus ik hou de woorden bij mezelf
Ik ben meer een denker dan een prater
Ik pieker over wat er is geweest
En teveel over later
Soms denk ik zelf: wat denk ik toch veel
Maar ook dat besef maakt geen verschil
Denk niet dat ik hier graag voor kies
Al die oude koeien, ik wil ze niet
Kiezen of delen?
Zwijgen of mijn gevoelens uitpreken?
Ik doe het eerste, maar wil liever het tweede