Spiegel

Woorden als: ‘Wat lijk jij op je vader’

gaven gevoelens als was ik de verrader

want ook ik had toch een moeder

en was ik niet uiteindelijk, als volwassene, hun hoeder?

Ik kijk in de spiegel, observeer mezelf nader

er zit veel meer in mij, dan alleen mijn vader

versmelting van beiden maakten mij tot één

verloren in eenzaamheid en soms ook alleen.

‘Je moeten en je willen

die zullen vaak verschillen,

je doet het beste als je doet

niet wat je wilt maar wat je moet!’

In mijn jeugdalbum was dat poëzie

was nog in de tijd van do, re, mi

maar kleine kinderen worden groot

vallen soms tussen de wal en de sloot.

En plots is daar de harde realiteit

de walgelijke wereld van volwassenheid.

Ik kijk in de spiegel, zie mezelf weer staan

vertwijfeld op zoek naar hoe verder te gaan.

Ik zak door de knieën, kruip in mijn gemoed,

zoek naarstig naar dat, wat mij goed doet.

Ik kan het niet iedereen naar de zin maken

zonder met mezelf in de knoei te geraken.

Ouder geworden, zegt een hulpverlener mij:

‘Van wie moét jij dat? Maakt dat je ook blij?’

Nou nee, ik was niet zo blij met het bestaan

kon de wereld zo ook niet echt aan.

Ik moest veranderen, met mezelf door een deur

af van al dat andere, dat hopeloze gezeur

op zoek naar de weg, die het midden houdt

naar wat intuïtie me vertelt en mijn hart vertrouwd.

Nu ben ik ouder, heb maar één doel

vertrouwen in mezelf en bovenal mijn gevoel.

Als ik mezelf maar niet verloochen

word ik nooit meer, zoals toen, bedrogen.

Natuurlijk had ik ook knap en mooi willen zijn,

maar ik heb alles en meer, voel me puur en rein.

Ik wil en zal me niet aan anderen verrijken,

wil ook niet door anderen aan stress vroegtijdig bezwijken.

Ik leef in het nu, niet in het verleden

ook de toekomst biedt mij geen zekerheden

maar problemen oplossen of verminderen

zullen me dan ook niet meer hinderen.

Ook ouders zijn mensen met onhebbelijkheden

maar wie zegt mij dat zij niet ook hebben geleden.

Ik probeer in hun slechts een mens te vinden

laat me niet meer door woorden verslinden.

Ik bekijk mijn omgeving door een andere bril

en zie plots, een wereld van verschil.

Als mensen bemerken dat ze me niet meer raken

zal de een of de ander hun pogingen staken.

Het leven lijkt lang, maar is slechts heel kort,

ik overweeg in welk deel ervan ik me stort.

Ga ik voor het materiële of rijkdom door het vuur?

ik beleef slechts dagelijks mijn leven als nieuw avontuur.

Ik wil slechts in rust mijn weg vervolgen

niet door valse schijn en haat worden verzwolgen.

Blijf dicht bij mezelf, bij alles wat ik zie

leef zoveel mogelijk met natuur in harmonie.

Er zijn weinig dingen die nog angstig maken

ik kwijt mezelf, bij voorkeur bekwaam, in opgelegde taken

die ik in mijn leven onherroepelijk toch doen moét

zonder verlies van mezelf, bewaar de rust in mijn gemoed.

Ik kijk in de spiegel en zie wat ik vertrouw

iets dat ik liefheb en waarvan ik nu ook hou,

mijn geest en mijn hart volgen één lijn

daar zit mijn god, mijn ego, mijn zijn.

Indy Toma