Winterplezier.
Van achter de houten deur,
kwam een muts met bol,
lekker ingetukt in een bruin vestje van schaapjeswol.
Kirrend verrukt klonk,
’t is echt en het kraakt,
maagdelijk en zo wit,
een mat van fijne korrel gemaakt.
Bij elke schrede hij zet blijft de wereld voor altijd staan,
het is alsof elke keer de eerste is,
een herbeleving van het begin.
Lopend, zijn korte beentjes moeilijk vooruit,
meer gestrompel en lachend schuivend onderuit.
Nu komt de het spannendste van de dag,
het maken van de witte man,
met bezem en grootvaders klak,
een peen en twee kooltjes, het gezicht gemaakt,
zodat hij ook het winterplezier ziennen kan.
In morsig bruin gezeten,
deerniswekkend, steenkoud en kaal,
als sculptuur onder de brug voor toehoorders vergeten,
op zijn wang een bevroren traan,
de dood die hem nu halen zal,
met in zijn hoofd als laatste souvenir,
verankerd aan zijn jeugd winterplezier.
"... winterplezier..."
kwam een muts met bol,
lekker ingetukt in een bruin vestje van schaapjeswol.
Kirrend verrukt klonk,
’t is echt en het kraakt,
maagdelijk en zo wit,
een mat van fijne korrel gemaakt.
Bij elke schrede hij zet blijft de wereld voor altijd staan,
het is alsof elke keer de eerste is,
een herbeleving van het begin.
Lopend, zijn korte beentjes moeilijk vooruit,
meer gestrompel en lachend schuivend onderuit.
Nu komt de het spannendste van de dag,
het maken van de witte man,
met bezem en grootvaders klak,
een peen en twee kooltjes, het gezicht gemaakt,
zodat hij ook het winterplezier ziennen kan.
In morsig bruin gezeten,
deerniswekkend, steenkoud en kaal,
als sculptuur onder de brug voor toehoorders vergeten,
op zijn wang een bevroren traan,
de dood die hem nu halen zal,
met in zijn hoofd als laatste souvenir,
verankerd aan zijn jeugd winterplezier.
"... winterplezier..."
Reacties op dit gedicht
| Di Angeli: | Donderdag, mei 09, 2002 22:16 |
| Ach ja Rudy ik ben blij dat het nu net zomer wordt. En de winter mag nog even weg blijven. Echter de gedachte en een beetje nostalgie maken het een gedicht voor elke seizoen. En ik moet toegeven als er dan eenmaal sneeuw ligt, ben ik een van de eerste die naar buiten zal stormen met mijn camera... | |
| pramodah: | Donderdag, mei 09, 2002 10:55 |
| wel wat laat op het jaar maar het is een prachtig gedicht Rudy........... pramodah* |
|
| Susanne X: | Donderdag, mei 09, 2002 10:22 |
| Winters komen en winters gaan. Net als de jaren... Mooi gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeulen Rudy | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||