Over mijn gezicht rolt een traan
Want jij bent zo ver bij mij vandaan

Je bent nu niet tastbaar nee zelfs heel ver weg
Toch hoop ik dat je hoort wat ik je nu zeg

Ik mis je stem, je lach, je oordeel, ik mis jou om me heen
Ik mis je raad, je advies en dat niet alleen

Ik wil je bellen, je horen en lekker met je praten
Vaak heb ik de telefoon al in de hand, dat kan ik nog niet laten

Jouw nummer staat nog onder jouw naam in mijn telefoon
Jou even bellen dat was zo gewoon

Even bij jou zijn, dat kan nu niet meer
Dat weer beseffen doet gewoon zeer

Ik moet je nog iets zeggen, dat moet er echt even uit
Ik wist niet wat er zou gaan gebeuren met die ene spuit

Ik wist niet dat je niet meer bij zou komen
Ik dacht Ma mag even heel rustig dromen

Je was zo onrustig dat deed me verdriet
Maar dat dit zo zou gaan dat wist ik echt niet

Weet je dat ik dat heel erg vond
Ik hield je vast terwijl jij wist wat je te wachten stond

Pas later hoorde ik wat er met die spuit was gedaan
Afscheid kon ik niet meer nemen, ik moest je laten gaan

Om dan te beseffen, dit was het laatste wat ma mee kreeg
Dan voel ik me zo rot dan voel ik me leeg

Ik beleef het steeds opnieuw in mijn gedachten
Ik hoop dat de tijd, de pijn iets kan verzachten

Je zou sowieso van ons weg gaan dat besef ik ook wel
Maar het ging op deze manier toch net iets te snel

Je blijft in mijn gedachten, dat veranderd ook niet
Dit zijn mijn momenten, mijn momenten van geluk en verdriet