Pijn
Je pakt mijn hart,
Met je twee klauwen.
zet je nagels erin,
En gaat hem uitvouwen.
De pagina's van mijn pijn,
Komen allen voorbij.
Je leest ze voor, Zachtjes
één voor één, op een rij.
Dan lees je harder,
je schreeuwt zowat.
ik kan geen kant op,
zak diep in een gat.
Waarom doe je dit toch?
Waar verdien ik dit aan?
Ik wil dit helemaal niet,
Laat me nou gaan!
Ik haat jou zeg!
Is dit mijn lot?
De dood in gepraat,
Door de grote god.
Is dit mijn gevoel?
Is dit mijn geweten?
Kan me niet schelen,
maar ik ben versleten!
Met je twee klauwen.
zet je nagels erin,
En gaat hem uitvouwen.
De pagina's van mijn pijn,
Komen allen voorbij.
Je leest ze voor, Zachtjes
één voor één, op een rij.
Dan lees je harder,
je schreeuwt zowat.
ik kan geen kant op,
zak diep in een gat.
Waarom doe je dit toch?
Waar verdien ik dit aan?
Ik wil dit helemaal niet,
Laat me nou gaan!
Ik haat jou zeg!
Is dit mijn lot?
De dood in gepraat,
Door de grote god.
Is dit mijn gevoel?
Is dit mijn geweten?
Kan me niet schelen,
maar ik ben versleten!
Reacties op dit gedicht
| Miss_AngelOfFire: | Zaterdag, december 01, 2012 13:37 |
| Heel mooi beschreven, ik begrijp exact wat je voelt. Sterkte, je komt er wel door, het is vechten en ploeteren, maar we komen er wel. :) Kus Angel |
|
| Elda: | Dinsdag, februari 28, 2012 19:57 |
| Mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: marina vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||