blijven
Een herfstnacht verenigt onze zielen
in een ongeremde extase
met de wens
om op onze hoogtepunten te sterven
toen de dauw de ochtendstond veroverde
over een rimpelloos water
en onze wederzijdse aantrekkingskracht tenslotte
de hemel overwon.
in een ongeremde extase
met de wens
om op onze hoogtepunten te sterven
toen de dauw de ochtendstond veroverde
over een rimpelloos water
en onze wederzijdse aantrekkingskracht tenslotte
de hemel overwon.
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zondag, oktober 30, 2011 12:03 |
| ben ik blij even op een rustig moment terug te bladeren naar gisteren en dit ontroerende mooie gedicht te mogen lezen lieve groet Johan en prettige zondag Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: johannijmeijer | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||