Stil verwijt
Koude, harde wind waait langs
haar eens zo zachte lippen
De huid vertoont al kloven en
niet lang meer, dan ook scheuren
Starend in de duisternis denkt zij aan
de keuze die zij maakte terwijl zij
geen keuzes maken kon
En koude traan, een verwoed gebaar
het was de keuze die zíj maakte
Haar fout en nu, haar pijn en haar spijt
en toch, een stil verwijt
naar de mensen die haar steunden.
Reacties op dit gedicht
| WitteFee: | Maandag, oktober 31, 2011 17:10 |
| Zo mooi geschreven! Kippenvel. | |
| balance-bianca86: | Maandag, oktober 31, 2011 14:58 |
| spijt zo van niets waard... dingen gaan nou éénmaal als ze gaan. Alles heeft een reden.... waarschijnlijk was het toch in de mist gegaan anders! We kunnnen niet in de toekomst kijken dus spijt is een gevoel van geen waarde! groet,balance mooi verwoord! |
|
| trucker klaas: | Maandag, oktober 31, 2011 06:07 |
| waren alle keuzemogelijkheden maar helder :( vriendschap balanceerd op eerlijkheid of instemming ... herkenbaar verwijt ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: KillingAngel |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||