Eenzaamheid
Haar voeten raakten zacht en regelmatig
de zachte grond van dennennaalden
Rustig maar gestaag baande zij een weg
tussen bomen en dicht struikgewas
Niemand had zij gezegd waarheen zij ging en
niemand wist ook waar zij was
Steeds verder liep zij, in haar gedachten
waar ze eeuwig in verzinken kon
Hier in de stilte kon zij voelen, zijn
Bosgrond prikte zachtjes in haar voeten
doch dit was niet de reden van haar tranen
Want zij wist dat ze terug moest
naar de eenzaamheid
Reacties op dit gedicht
| stipje: | Dinsdag, januari 24, 2012 23:14 |
| wauw wat dicht je mooi! Heb er nu verschillende gelezen... kippenvel!! xx | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, november 01, 2011 13:49 |
| ben even stil!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
| mucho: | Dinsdag, november 01, 2011 13:47 |
| oh de onbewoonde wereld:S | |
| Oorlam: | Dinsdag, november 01, 2011 13:08 |
| een mooie, in het bos geen eenzaamheid..hmm nee inderdaad, ik herken het beeld | |
| Autumn2: | Dinsdag, november 01, 2011 09:22 |
| Wordt je stil van...echt mooi | |
| balance-bianca86: | Dinsdag, november 01, 2011 07:40 |
| mooi beschreven, dat willen dat iemand je gaat zoeken eigenlijk, maar ook dat mogen zijn in stilte! groet, balance |
|
| windwhisper: | Dinsdag, november 01, 2011 07:35 |
| eenzaam zijn, doe je niet altijd alleen want je zocht alleen de stilte maar huilde om terug te gaan, indrukmakend schrijven, geeft een brok in mijn kee warme groet Cobie goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: KillingAngel |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2011 | ||
| Thema's: | ||