Ronddobberen
Ronddobberen
Der komt geen einde aan
Althans niet in mijn zicht
Geen grond waar je kunt staan
Geen balans, geen evenwicht
Geen reddingslijn, geen baken
Zelfs geen teken aan de wand
Ik verslap niet, ik moet waken
Al heb het zelf niet in de hand
Het valt altijd zo tegen
Nooit eens een keertje mee
Mijn lot is rond te dobberen
Alleen op volle zee
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Donderdag, november 03, 2011 09:55 |
| mooi gedicht, henk meer valt er niet te zeggen liefs, |
|
| Fairouz: | Donderdag, november 03, 2011 08:49 |
| eenzaamheid lijkt me heel erg. ik vind het juist wel eens fijn om alleen te zijn. ik wens je sterkte henk Fairouz |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, november 03, 2011 03:20 |
| Het ronddobberen is een teken aan de wand. Je laten drijven dan kom je waar je moet komen. Erop vertrouwen dat je eens aan zal komen, geeft kracht! Sterkte, Jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2011 | ||
| Thema's: | ||