hart tegen hard
ik kan er niet om heen
nu niet meer
t is te laat
het is te ver gegaan
over alle grenzen
buiten alle lijnen
waar is het eind
niets dat me nog afremt
ik ga in volle vaart
de verkeerde richting
tijd vliegt aan ons voor bij
maar geen rust
geen ruimte
wij geven en nemen
jij geeft
ik neem
niets dat ons nog bind
behalve afstand
hoofd leeg
alleen mijn hart
rennen tot ik niets meer voel
nu niet meer
t is te laat
het is te ver gegaan
over alle grenzen
buiten alle lijnen
waar is het eind
niets dat me nog afremt
ik ga in volle vaart
de verkeerde richting
tijd vliegt aan ons voor bij
maar geen rust
geen ruimte
wij geven en nemen
jij geeft
ik neem
niets dat ons nog bind
behalve afstand
hoofd leeg
alleen mijn hart
rennen tot ik niets meer voel
Reacties op dit gedicht
| Luna( ): | Vrijdag, november 04, 2011 19:44 |
| woow... te herkenbaar! | |
| elise-gevoel-: | Donderdag, november 03, 2011 20:52 |
| Super bedankt. Het gekke is dat ik het heb geschreven met mijn hoofd echt uit. Dus van een heleboel dingen weet ik zelf nog niet wat het betekend. | |
| mucho: | Donderdag, november 03, 2011 19:40 |
| het staat er meteen je voelt het en de vorm is af |
|
| mucho: | Donderdag, november 03, 2011 19:38 |
| wat een mooi gedicht mijn hoofd staat meteen stil en mijn hart luistert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elise-gevoel- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2011 | ||
| Thema's: | ||