Mijn lichaam vult zich met haat,
mijn benen trillen.
Laat het stoppen voor het te laat is.
Het is te laat.
Ik open mijn ogen.
Met bloed doorstroomde aderen,
komen de tranen lichtjes zichtbaar.
Mijn adem wordt afgesneden.
Ik krijg geen lucht meer.
Ik voel het verstikkende moment
van adrenaline en haat.
Ik moet op iets slaan.
Al denkend dat ik terug moet kalmeren ,
komen de gedachten in me op.
Dit is wat je wou.
Ik draai me om en loop weg.
Er verschijnt een grijnzende glimlach op mijn gezicht.
Wetende dat jij nu hetzelfde meemaakt.
Je was het gewoon niet waard.